Nerwica natręctw
Każdy człowiek doświadcza czasem natrętnych myśli i odczuwa potrzebę wykonania pewnych czynności, które mogą wydawać się zbędne lub bezsensowne, ale jednak je robi. Na przykład, w drodze do pracy możesz zastanawiać się, czy na pewno zamknąłeś drzwi, choć dobrze wiesz, że to zrobiłeś. Albo podczas oglądania serialu czujesz przymus domknięcia szafki, która wydaje się być lekko uchylona, zanim w spokoju będziesz mógł skupić się na filmie. To zupełnie normalne i raz na czas zdarza się praktycznie każdemu.
Jednak u osoby cierpiącej na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD, nerwica natręctw) myśli i zachowania natrętne nie są tylko sporadycznym dyskomfortem. Są znacznie bardziej intensywne i zajmują dużo więcej czasu, a w przypadku znacznego nasilenia objawów nawet wiele godzin dziennie, nierzadko przejmując kontrolę nad życiem. To zaburzenie znacząco utrudnia codzienne funkcjonowanie, wpływając negatywnie na naukę, pracę, relacje z innymi i ogólne samopoczucie.
Najczęściej stosowaną i skuteczną metodą leczenia OCD jest terapia poznawczo-behawioralna, w której podstawową techniką jest ekspozycja z powstrzymaniem reakcji. Jest to forma terapii, która pomaga zrozumieć mechanizmy zaburzenia, oferuje konkretne narzędzia do radzenia sobie z obsesjami i kompulsjami oraz umożliwia odzyskanie kontroli nad zachowaniem. W przypadku wysokiego nasilenia objawów wskazana jest również konsultacja z lekarzem psychiatrą w celu rozważenia leczenia farmakologicznego.
W przypadku dzieci i młodzieży kluczowe jest również włączenie rodziny w proces leczenia. Często zdarza się, że rodzice chcąc ulżyć cierpieniom dziecka, nieświadomie angażują się w wykonywanie natrętnych czynności razem z nim, co zwykle przynosi chwilową ulgę, jednak w dłuższej perspektywie niestety nieświadomie prowadzi do nasilenia objawów zaburzenia. Dlatego tak ważne jest, aby rodzice nauczyli się rozpoznawać objawy OCD, powstrzymywali się od angażowania w kompulsje oraz zdobyli umiejętności radzenia sobie z niepokojem dziecka. W przypadku gdy jeden z rodziców również przejawia objawy zaburzenia, konieczne jest również równoległe podjęcie przez niego terapii własnej, gdyż swoim zachowaniem może on również wpływać na objawy dziecka.
Czasami zdarza się, że myśli lub czynności natrętne są na tyle nietypowe lub dziwaczne, że pacjent wstydzi się z nimi gdziekolwiek zgłosić. Pamiętaj, że w gabinecie terapeutycznym nie ma miejsca na ocenę czy krytykę – terapeuta ma styczność z różnorodnymi objawami i jest po to, aby zrozumieć Twoje trudności i pomóc Ci niezależnie od tego, jak nietypowe czy nawet absurdalne mogą się one wydawać.
