Myśli samobójcze
Myśli samobójcze u młodzieży są poważnym sygnałem, który często pojawia się w przebiegu różnych chorób czy zaburzeń psychicznych np. depresji. Ważne jest, aby odróżnić je od myśli rezygnacyjnych, które mogą objawiać się pragnieniem ucieczki od trudnej sytuacji, ale niekoniecznie wiążą się z planami odebrania sobie życia. Myśli samobójcze natomiast mogą obejmować konkretne plany lub zamiary, co stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia młodego człowieka.
Istnieje przesąd, że kiedy ktoś mówi o samobójstwie to na pewno go nie popełni, tylko chce zwrócić na siebie uwagę. A ten kto realnie planuje - po prostu to robi. Jednak w rzeczywistości jest odwrotnie i takie słowa zawsze i bezwzględnie powinny niepokoić. Jak wynika z badań - nastolatki, które popełniły samobójstwo, mówiły przynajmniej jednej osobie o swoich planach.
Myśli samobójcze u młodzieży są poważnym objawem i stanowią bezwzględne wskazanie do konsultacji psychiatrycznej. Lekarz psychiatra ocenia czy konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego, które wspomoże proces terapeutyczny. Terapia pacjenta zgłaszającego myśli samobójcze powinna objąć również: zapewnienie bezpieczeństwa, psychoedukację, udzielenie wsparcia, psychoterapię.
W trakcie pracy terapeutycznej zwykle ujawniają się inne problemy i trudności, które mogły przyczyniać się do pojawiania się myśli samobójczych i nimi również należy się zająć. Mogą to być kwestie związane z niską samooceną, trudnościami w relacjach rówieśniczych, problemami rodzinnymi czy presją związaną z oczekiwaniami szkolnymi. Jednak niezależnie jak "błahy" może wydawać się problem, to dla osoby, która chce odebrać sobie życie jest on na tyle poważny, że popycha ją do ostateczności. Nie należy go umniejszać ani bagatelizować. Wszystkie te aspekty wymagają uwagi i są stopniowo podejmowane w ramach terapii, aby pomóc młodemu człowiekowi nie tylko w radzeniu sobie z myślami samobójczymi, ale także w rozwiązaniu innych trudności, które mogą leżeć u podstaw jego cierpienia.
W przypadku myśli samobójczych u nastolatka współpraca z rodzicami jest niezwykle ważna, ponieważ to właśnie rodzice są najbliżej dziecka i mają największy wpływ na jego codzienne życie. Rodzice mogą nie tylko zapewnić wsparcie emocjonalne, ale także monitorować zachowanie swojego dziecka, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy może ono być zagrożone. Rodzice odgrywają również kluczową rolę w zauważeniu wczesnych sygnałów ostrzegawczych i w odpowiednim reagowaniu na nie. Często to oni jako pierwsi mogą dostrzec zmiany w zachowaniu, nastroju czy relacjach dziecka, które mogą wskazywać na narastający problem. Dzięki współpracy z terapeutą, rodzice mogą nauczyć się, jak wspierać swoje dziecko w trudnych chwilach, jak rozmawiać o jego emocjach i myślach oraz jak tworzyć w domu bezpieczne i wspierające środowisko.
Rodzice często czują się bezradni i przestraszeni, gdy dowiadują się o myślach samobójczych u swojego dziecka. Wsparcie terapeutyczne daje im narzędzia do skutecznego działania, co może przynieść ulgę zarówno im, jak i dziecku.
