Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi
Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD) to zaburzenie neurorozwojowe, które towarzyszy pacjentom przez całe życie. Choć nie istnieje terapia, która pozwalałaby całkowicie zapanować lub wyeliminować objawy takie jak: zaburzenia uwagi, nadmierna aktywność czy impulsywność, celem podejmowanych działań terapeutycznych jest nauka odpowiednich strategii i technik radzenia sobie z tymi trudnościami, aby młody człowiek z ADHD mógł funkcjonować w rodzinie, szkole i społeczeństwie na satysfakcjonującym dla niego poziomie.
Dzięki terapii młody człowiek z ADHD może:
- Rozumieć siebie i mieć świadomość swoich trudności/deficytów
- Nauczyć się strategii regulacji emocji oraz redukowania impulsywnych reakcji
- Nauczyć się skutecznego zarządzania czasem i koncentracji na zadaniach
- Wyposażyć się w strategie radzenia sobie w sytuacjach stresowych
- Uniknąć powikłań związanych z ADHD, takich jak niska samoocena, przedwczesne zakończenie edukacji, trudności w relacjach rówieśniczych, zachowania opozycyjno-buntownicze, depresja oraz uzależnienia
Pierwszym krokiem na drodze do skutecznej pomocy osobom z ADHD jest rzetelna diagnoza. Diagnoza ADHD to złożony proces, który obejmuje wywiady, obserwacje oraz testy psychologiczne. Dokładna diagnoza pozwala na zrozumienie specyfiki objawów u danego pacjenta i opracowanie indywidualnego planu terapeutycznego.
Plan terapeuetyczny młodej osoby z ADHD nie skupia się na samym pacjencie. Plan obejmuje również pracę z rodzicami, która obejmuje psychoedukację na tematu zaburzenia, uczenie strategii radzenia sobie z objawami u dziecka oraz strategii wychowawczych zapobiegających powstaniu lub nasileniu zachowań opozycyjnych. Istotne jest również włączenie nauczycieli w proces, ponieważ uczeń z ADHD jest uczniem ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi - aby byli w stanie skutecznie pomagać dziecku z objawami podczas lekcji oraz pomóc w budowaniu pozytywnych relacji z rówieśnikami.
